من مرغکی پر بسته ام
از زندگانی خسته ام
خیلی دلم گرفته
خیلی دلم گرفته
از گردش این روزگار
دارم شکایت بی شمار
عمر و جوونیم رفته
خیلی دلم گرفته
چکنم با دلی که شکسته
بدلم کوه غصه نشسته
چکنم با غریبی قلبم
که برام هر دری شده بسته
بروم خسته از همه جا
خسته از همه کس
سر به غصه گذارم
شده ام غرق درد و بلا
بیش از این به خدا
تاب غصه ندارم
من مرغکی پر بسته ام
از زندگانی خسته ام
خیلی دلم گرفته
خیلی دلم گرفته
وبه جالبی داری
شعر قشنگی هم بود موفق باشین