ندای درونی من

خیلی از کسانی که از عشق می نویسن مشکلاتشوناینه که عاشق کسی هستن و کسی که عاشقشن اونها رو دوست نداره...اما مشکل ما فرق می کنه. 

من و تو هم دیگرو دوست داریم اما به خیلی از دلایل نمی تونیم باهم باشیم . ما برای همیشه همدیگرو دوست خواهیم داشت اما هرگز نمی تونیم عشق و احساسمونو نسبت بهم اونطور که باید و شاید بهم نشون بدیم....جالبه نه؟؟؟ 

حتی ممکنه تا یک یا دوسال دیگه من و تو حتی نتونیم با هم دوست باشیم.....این خیلی دردناکه نمگم که اگه برای همیبشه بری زندگیم بهم می خوره نه این طور نیست اما خوب نبودت و می تونم خیلی احساس کنم.....آه از این نامردی های زندگی 

من تورو دوست دارم و مطمئنم که توهم منو دوست داری اما به نظر میاد این دوست داشتن هم پایان خوبی نداره....امیدوارم که این تصور من غلط باشهو من و تو روزی بهم با احساسی که الان بهم داریم برسیم. 

خدایا این ندای درونی من را بشنو و بذار بهم برسیم..... 

.............................................................................. 

کاش بودی تا دلم تنها نبود                                                تا اسیر غصه ی فردا نبود 

کاش بودی تا فقط باور کنی                                               زندگی بی تو هرگز زیبا نبود