شادی حقیقی

دنیای کودکی چقدر شیرین بود!! همه ی وقتمان روبازی و خنده و قهر های کودکانه می گذشت.  

حرف ها و کارهایی که از روی سادگی می کردیم و همه به سادگیمان می خندند اما وقتی بزرگ می شویم همه آن گذشته شیرین با مشکلات و سختی های زندگی پاک میشه و تبدیل به یک نوشته روی دفترچه خاطرات میشن تنها چیزی که باقی می مونه آه و حسرت و خاطرات! 

دیگه هیچ کس آنقدر که در کودکیش شاد بود٬شاد نیست!همیشه یک غم به همراه داریم !کمتر کسانی هستند که واقعا زندگی را ‌آسان و بی دغدغه می بینند و سپری می کنند!کاش همه ی روزهای ما آدما مخلوطی از شادی هایی باشد که در کودکیمان بود چون آن شادی ها بودند که میشد اسمشان را شادی حقیقی نامید!!! 

آیا عشق دلیل می خواد؟؟؟؟

جایی خواندم:عشق جنون است و جنون چیزی جز خرابی و پریشانی "فهمیدن و اندیشیدن "نیست،
دوست داشتن ،دراوج،از سر حد عقل فراتر میرودو فهمیدن و اندیشیدن را از زمین میکند
و باخود به قله ی بلند اشراق میبرد.
عشق زیبایی های دلخواه را در معشوق می آفریند،
دوست داشتن زیبایی های دلخواه را در دوست می بیند و می یابد.
عشق یک فریب بزرگ و قوی است ، دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی،بی انتها و مطلق.
 

شماها که عاشقید تاحالا تونستید عشقتون و ثابت کنید؟!!!
یکسری ازآدما معتقداند که عاشقی یا حتی دوست داشتن دلیل نمی خواد!!! اما به نظر من تو این دنیا هر اتفاقی با دلیل خاص خودش بوجود میاد!حالا اون اتفاق هر چیزی می تونه باشه؟!!!!
نظر شما چیه؟؟!آیا عشق دلیل می خواد یا نه؟؟؟