خیلی دلم گرفته

من مرغکی پر بسته ام                                

                                  از زندگانی خسته ام  

خیلی دلم گرفته                                           

                                    خیلی دلم گرفته  

از گردش این روزگار                                      

                                  دارم شکایت بی شمار  

عمر و جوونیم رفته                                        

                                     خیلی دلم گرفته  

چکنم با دلی که شکسته                                 

                                    بدلم کوه غصه نشسته  

چکنم با غریبی قلبم                                    

                                    که برام هر دری شده بسته  

بروم خسته از همه جا                           

                                    خسته از همه کس  

سر به غصه گذارم                                          

                                    شده ام غرق درد و بلا  

بیش از این به خدا                                      

                                    تاب غصه ندارم  

من مرغکی پر بسته ام                                  

                                     از زندگانی خسته ام  

خیلی دلم گرفته                                             

                                       خیلی دلم گرفته

آمدی از راه

آمدی از راه 

با قدمهای سبکبالت 

با غبار جاده بر ابریشم رویت  

با دو چشم روشن و شفاف 

هر چه کردم بر کشم فریاد 

تا ملائک را کنم بیدار 

آن صدا بشکست به دهلیز دل بیمار 

گر مجالم داده بود آن اشک شوق لحظه دیدار 

می نهادم جان خود در پای تو ایثار 

آمدی از راه 

هدیه آوردی برایم لحظه های خاطره 

آمدی بردی مرا آن سوی مرز بیکسان 

تا دوباره خود بسوزم 

خود بگریم 

در هوای عاشقان 

آری ای مرد آمدی از راه 

گفتم می شود آزاد 

این دل دیوانه از فریاد  

گفتم می رود از یاد 

لحظه های تلخ بی بنیاد 

آمدی از راه گفتم 

زخمهای قلب ما را می شوی مرهم 

می زدایی آن غبار قهر ما از دل  

تا دوباره سر کنیم نجوای دل با هم 

آن پل دست من و او که 

طبیعت کرده است ویران 

در چنین شهر خراب آباد 

بی بنیان 

می زنی از نو پلی از جان 

آمدی افسوس  

چه دریایی که خود را می زند بر سنگ 

یا غباری از پس هر کاروان مانده 

بی آهنگ 

عشق ما دیدی چسان آلوده 

بر نیرنگ 

ای یگانه یاور همرنگ 

آمدی 

گفتم که می گویی حدیث عاشقان یکدم 

آمدی گفتم:بهاران با تو می آید 

آمدی گفتم 

تو گفتی از خزان یکدم 

قصه کوتاه 

گر بپرشند نازنین حال مرا 

بازگو کن روزگار شاعر دلخسته را 

با تأنی برگو 

امروز که زنجیری زندان زمانم 

آن شور جوانی به دلم زنده به گور است 

می خواهمت و هیچ نمی گویمتاز درد 

این خواستنم در پس دیوار غرور است

دلم می خواهد!!!

دلم می خواهد از امروز 

بساط کهنه غم را 

بچینم از وجود خویش 

دلم می خواهد از امروز 

کلید زندکی را از قدمهای تو برگیرم 

قل و زنجیر را از دست و پای خویش 

برچینم 

بخندم 

تا بخندانم دل وامانده را 

در چارچوب سینه ی پر درد 

زچشمان تو که یک آسمان آبیست 

نقوش ذهن خود را پرکتم 

از رنگ 

و تصویری بسازم از دو چشم تو 

ببندم بر طاق روشن قلبم 

دلم می خواهد از امروز 

همان باشم که می خواهی 

همان باشی که من می خواهم 

تو باشی تا که من باشم 

بمانی تا که من مانم 

دلم می خواهد از امروز  

چنان با تو بیاغازم 

چنان با تو در آمیزم 

که تا قرن است و خوشبختی 

نیانجامد 

بپایانی

ستاره

 

ستاره ی امید من بازهم با آمدنت روشن شد!
تو آن ستاره ی شب را که بنامت زده بودم و شب هایی که با من نبودی را از مرگ نجات دادی!
اشتباه نکنی آن مرگی که از آن سخن می گویم مرگ دل و احساس است!
آن ستاره به من گفت که تو ماه شب او هستی و او تو را با تمام وجود دوست دارد!
گفت به تو بگویم که دور قلبش بالهایی از جنس عشق به وجود آمده اند! 

گفت به تو بگویم که آرامشش را با تو بدست می‌آورد!!
اما این را نیز گفت که زندگیش را تنها با تو نساخته!
جز تو خدا و میلیون ها ستاره که تعدادی از آنها خانواده و دوستان او هستند و حتی خود او نیز زندگیش را ساخته اند اما تو این زندگی را با عشق و وجودت کامل کردی!!!!!!!!! 

دوستت دارم

تو گفتی یکی از بهترین روزهای زندگییت روزی بود که صدای من گوش هایت را نوازش می کرد  

بگذار من نیز به تو گویم که من نیز آن روز یکی از بهترین روزهای زندگیم بود زیرا صدایت مرا به دریای عشق فرا خواند ٬ من را با نغمه های عاشقانه ات به سمت آسمان ها برد٬ عزیزم روز اولی که گفتی دوستت دارم نیز یکی دیگر از روز های خوب زندگیم بود ٬ روز دیدارهای دوباره با تو یکی از بهترین روز های زندگیم هستند........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

اما!اما!اما امان از روزی که به من گویی که می خواهم دیگر با من نباشی آن روز بدترین روز زندگیم خواهد شد!!!! 

این را برای تو نوشتم که بدانی عشق و دوست داشتنم حقیقتی بیش نیست....!!!

خوشبخت

خوشبخت منم که بی صدا می گویم با قلب شکسته در خفا می گریم یک عمر وفا کردم و عمری به جفا برگور صداقت و وفا می گریم از ناکس و کس نشد مرا قسمت مهر اینک به جفای آشنا می گریم یک عمر به هر کسی زدم سنگ محک دیدم به عیار کیمیا می گریم.......................

انتظار

 

انتظار 

           و 

               انتظار 

                        و 

                          انتظار  

و این غنچه ی گل سرخ 

                                  در انتظار 

از حرارت دستهای 

                                     عاشق من می شکفد

عشق او!

 

همیشه تو زندگیم جای خالی ای احساس می کردم اما هیچ وقت نمی فهمیدم آن چیست!!!
اما الان می دانم آن عشق بود! 

عشق تو بود! 

عشقی که به من پر و بال داد!
عشقی که به من احساس کامل بودن را داد!
عشقی که با وجودش احساس آرامش می کنم!
عشقی که با تمامه توانش سر تا پایم را فرا گرفته است! 

عشقی که زیباترین دنیا را ساخت!!!
می بینی عشقت را با تمام وجود می خواهم!!!! 

زندگی ام

هرشب به فکرت می خوابیدم به آرزوی اینکه فردا روزی خواهم دیدت 

هر روز به فکرت بودم به آرزوی آنکه تورا ببینم  

هر ظهر به فکرت به طبیعت نگاه می کردم به آرزوی آنکه احساسم را بفهمی 

هر عصر چشم به غروب خورشید می دوختم به آرزوی آنکه نشانیت را بیابم 

روزگارم را با فکرتو گذراندم 

ساعات روزم را با فکرتو گذراندام  

خوشی های زندگیم را با فکر تو گذراندم 

.......... 

می بینی من با فکر تو شب را روز می کنم ٬ ثانیه را به ساعت تبدیل می کنم.......... 

من زندگیم را با فکر تو می گذرانم....!!!

حرف دل

از همه چیز خسته شدم!
از اینکه همش من باید درک کنم خسته شدم!
از اینکه نشان دهم که هیچ اتفاقی نافتاده خسته شدم! 

چرا تو نباد یک بار من را درک کنی؟!
چرا من نباید کسی باشم که خوش باشد؟!
چرا دل من باید صندوغچه ای از حرف باشد؟!
چرا من نباید با کسی دگر از دردهایم سخن گویم؟!
مگر من چه فرقی با دیگران دارم؟!؟!!؟!؟! 

آنقدر از دست داده ام که میدانم تنها لحظه های خوب را باید به یاد بسپارم بی هیچ حسرتی